امامی که جاسوسان بنی امیه تا خلوت خانه‌اش محرم شده‌اند تا او را تحت نظر بگیرند. حضرت با زهر همسرش مسموم می‌شود. مروان حاکم مدینه است. اجازه نمی‌دهد امام در خانۀ پیغمبر دفن شود. خانه‌ای که ارث پیغمبر به دخترش فاطمۀ زهراست و فاطمه مادر امام حسن است. لكِ التسعُ من الثُمن و بالكل تصرفتِ
ظاهرا اول کسی که این سخن از او شنیده شده است قاضی انتصابی منصور دوانیقی بوده که به امر منصور مأمور بوده این شایعه را بپراکند. بقول یکی از مورخان: اگر امام حسن این‌همه زن گرفته است پس فرزندانش کجا هستند؟! چرا عدد فرزندان امام اینقدر کم است؟ امام که عقیم نبوده و از طرفی رسم جلوگیری با سقط جنین هم که معمول نبوده است... نظام حقوق زن در اسلام، مرتضی مطهری، صفحه ۲۰۷، برداشت آزاد [اینجا]
+نوشته شده در سه شنبه ۲۱ شهریور ۱۴۰۲ ساعت ۵:۱۴ ق.ظ توسط اشرفی
اولین نوۀ پیامبر؛ اولین فرزند امام علی و فاطمۀ زهرا؛ هفت سال از عمرش را همراه پیامبر بود، هفت ماه خلیفه و ده سال امام؛ ۲۰ بار پیاده به حج رفت؛ دو بار تمام اموالش را در راه خدا بخشید؛ سه بار نیمی از اموالش را به نیازمندان داد؛ امام حسن مجتبی کریم اهلبیت است. امروز ولادت امام کریم است؛ نمیخواهم کام شیرینتان را تلخ کنم اما همین امام کریم، فرماندۀ سپاهی هم هست که نفاق تا اعماق صمیمی‌ترین یارانش نفوذ کرد و جاسوسان بنی امیه تا خلوت خانه‌اش محرم شدند. [اینجا] جلوه گر گشت رخت در سحر ماه خدا
+نوشته شده در پنجشنبه ۱۷ فروردین ۱۴۰۲ ساعت ۱۱:۳۹ ق.ظ توسط اشرفی
سخن سید نعمت الله جزایری در کتاب شهید جاوید آن است که امام حسین سه هدف را دنبال می‌کرد: تشکیل حکومت، برقراری صلح، حفظ عزت و تحمل شهادت؛ امام، نخست در پی حکومت برآمد، با دگرگونی اوضاع خواستار صلح شد و سرانجام ذلت را نپذیرفت و تن به شهادت داد. با این وصف امام برای کشته‌شدن هیچ‌گونه فعالیتی نکرد. [اینجا] هزینه شهید جاوید
+نوشته شده در یکشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۵:۴۱ ق.ظ توسط اشرفی
روزهای جمعه که نماز جمعه خوانده می‌شود، برای هر کسی شرکت در نماز جمعه واجب است. اگر امام حسن در نماز جمعه‌های اينها شرکت نمی‌کرد، متهم به الحاد و تفريق جماعت مسلمين می‌شد. امام و خطيب جمعه اينها بالای منبر می‌رفت و در حضور امام حسن، پدر بزرگوارش علی عليه السلام را سبّ و لعن می‌کرد. اين است که گفته‌اند کوچک‌ترين مصيبت امام، همان مسمومیت و مرگ حضرت بود. مرتضی مطهری، آشنایی با قرآن، جلد ۹، صفحه ۴۳، برداشت آزاد [اینجا] بدعت لعن مقابله به مثل در اهانت معاویه سرحلقه لعن بود سخن غزالی در لعن بر یزید گاهی شهادت آسان‌تر از زنده ماندن است
+نوشته شده در چهارشنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۲:۳۹ ق.ظ توسط اشرفی
معاويه آن سران شيطان خودش از قبيل عمرو عاص و مغيرة بن شعبه را جمع می‌کرد، بعد امام مجتبی را دعوت می‌کرد. اينها قبلًا تهيه حرف‌هايشان را ديده بودند، يکی يکی شروع می‌کردند به زخم زبان زدن! البته امام جواب آن‌ها را می‌داد. اما اين امر کوچکی نيست. مرتضی مطهری، آشنایی با قرآن، جلد ۹، صفحه ۴۳، برداشت آزاد [اینجا] خموشید و آتش به جان می‌زنید
+نوشته شده در چهارشنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۲:۳۱ ق.ظ توسط اشرفی
سفر حج را مخصوصاً از مدينه تا مکه پياده می‌رفتند. نه از آن جهت که مال و مرکوب و چنين امکانی نداشتند، امکانش را هم داشتند ولی افْضَلُ الْاعْمالِ احْمَزُها، مشقّت نفس انسان خاضع می‌کند. مرتضی مطهری، آشنایی با قرآن، جلد ۹، صفحه ۴۲، برداشت آزاد [اینجا]
+نوشته شده در چهارشنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۱:۲ ق.ظ توسط اشرفی
يکی از خصوصيات امام حسن مجتبی(ع) همين مسأله حضّ بر طعام مسکين است. ايشان شاید بیست بار، هرچه داشتند دو قسمت کردند، يک قسمت را به مصرف مساکين و فقرا رساندند و قسمت ديگر را برای خود نگه داشند. مرتضی مطهری، آشنایی با قرآن، جلد ۹، صفحه ۴۱، برداشت آزاد [اینجا] لذّت کرام و لئام ثروت حضرت خدیجه
+نوشته شده در چهارشنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۱۲:۵۲ ق.ظ توسط اشرفی
قدرت امام حسن(ع) به عنوان رهبر نیرویی که به نام اسلام هنوز دارد مقاومت می‌کند به اندازه‌ای است که وقتی از دنیا می‌رود، در خودِ مدینه که شهر جد و پدر و مادر و خانواده اوست، امکان این را ندارد تا در جایی که خودش می‌خواهد دفن شود. در قبرستان عمومی شهر دفنش می‌کنند. اکنون نوبت حسین است. شهادت، دکتر شریعتی، صفحه ۱۰، برداشت آزاد شهادت امام حسن مجتبی(ع)
+نوشته شده در شنبه ۴ آذر ۱۳۹۱ ساعت ۲:۴۵ ب.ظ توسط اشرفی
نخستین مولود انصاری پس از هجرت پیامبر اکرم از مکه به مدینه است. از اصحاب پیامبر اکرم بود. اولین کسی بود که با ابوبکر بیعت کرد. وقتی عثمان به قتل رسید علَم خونخواهی او را برافراشت و به نزد معاویه رفت. همراه معاویه در صفین شرکت کرد. در سال ۵۳ق قضاوت دمشق را عهده‌دار بود. مدت نه ماه کارگزار معاویه در کوفه بود. در زمان خلافت یزید نیز در سمَت خود ابقا شد و تا اواخر سال ۶۰ق ادامه یافت. هنگام ورود مسلم بن عقیل به کوفه، والی این شهر بود و در پی درخواست امویان عزل شد. پس از حادثه عاشورا در سال ۶۱ق به دستور یزید مسئولیت بازگرداندن اهل بیت امام حسین (علیهم‌السّلام) به مدینه را بر عهده گرفت. از آن پس نیز مدتی فرماندار شهر حمص، از شهرهای شام بود. به دلیل طرفداری از ابن زبیر مورد خشم مردم قرار گرفت. از حمص فرار کرد، ولی به دست مردم دستگیر شد و به قتل رسید. پس از آنکه سر از بدنش جدا کردند آن را در دامن همسر کلبیه‌اش قرار دادند. [اینجا]
+نوشته شده در جمعه ۲۶ اسفند ۱۳۹۰ ساعت ۸:۵۶ ب.ظ توسط اشرفی
ارثی که از مرد به زن تعلق می‌گیرد یک‌هشتم ماترک است. وقتی پیغمبر از دنیا رفت تعداد نُه همسر داشت که یکی از آنان عایشه بود. بنابر این سهم عایشه از حجره‌ی پیامبر، یک‌نهم از یک‌هشنم است. یعنی یک‌هفتادودوم حجره به عایشه تعلق می‌گیرد و اکنون که حضرت زهرا از دنیا رفته است، سهم آن حضرت به فرزندانش تعلق می‌گیرد. عایشه با غصب در ملک فرزندان زهرا، پدرش ابوبکر را دفن کرد، عمر را دفن کرد، حالا نمی‌گذارد امام حسن مجتبی در ملک خودش دفن شود. و فى بيت رسول الله بالظلم تحكمتِ/ هل الزوجة اولى بالمواريث من البنت لك التسع من الثُمن و بالكل تصرفتِ/ تجمّلتِ تبغَلتِ و ان عـشتِ تفیَّلتِ
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۵:۵۱ ب.ظ توسط اشرفی
وقتی امام حسن از دنیا رفت امام حسین او را غسل داد و کفن کرد و بر تابوتی قرار داد تا برای دیدار نزد قبر جدش پیغمبر(ص) ببرند. مروان که حاکم مدینه بود با دستيارانش از بنى اميه خیال کردند كه بنى هاشم مى خواهند جنازه را نزد رسول خدا(ص) دفن كنند. آمدند تا در مقابل بی هاشم بایستند. عایشه هم سوار بر استر آمد و گفت چرا می خواهید کسی را که من دوست ندارم به خانه ام بیاورید؟ مروان گفت: چرا باید عثمان در دورترین جای مدینه دفن شود و امام حسن با پیامبر؟ ابن عباس گفت: مروان! از راهی که آمدی برگرد امام حسن وصیت کرده مرا کنار قبر جده ام فاطمه بنت اسد دفن کنید اگر وصيت كرده بود با پيغمبر (ص) دفن كنيد تو توان ممانعت نداشتی. بعد رو به عایشه کرد و گفت: عایشه! یک روز بر شتر و یک روز بر قاطر سوار می شوی! بعد هم امام را در بقیع به خاک سپردند. ارشاد، شیخ مفید، جلد ۲، صفحه ۱۸، برداشت آزاد من: شیخ مفید بر عدم قصد تدفین امام در کنار پیغمبر تصریح دارد و اشاره‌ای هم به تیراندازی نکرده است. قدرت امام حسن مجتبی(ع)
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۵:۴۹ ب.ظ توسط اشرفی
زین سحر دیده ندیده سحری زیباتر به همه دُرّ و گوهر های ولایت سوگند/صدفی از تو ندارد گوهری زیباتر ماه خندید و مهِ انجمنت نام نهاد/همه حُسنی که محمد حسنَت نام نهاد رخ زیبات حسَن قامت رعنات حسَن/نه فقط قامت رعنات سراپات حسَن روزه داران مهِ تسبیح و دعا را نگرید/سحر و صبحدم اهل ولا را نگرید گل لبخندِ علی بر رخ زیبای حسَن/شادی حضرت ام النُّجَما را نگرید همه خورشید جمال حسنی را بینید/همه در ماه خدا ماه خدا را نگرید طلعت غیب شنیدید و ندیدید اگر/به وضوح آینۀ غیب‌نما را نگرید عید میلاد امامی‌است در این ماه عظیم/که کریم است کریم است کریم است کریم این گرامی پسر اولِ زهرا حسن است/دومین حجت و چهارم نفر از پنج تن است روح پیغمبر و زهرا و علی در تن اوست/یک پسر نیست سه روح است که در یک بدن است تا قیامت به چنین قامت رعنا صلوات/عجبا سروقدی سروِ هزاران چمن است حُسن محدود شده در رخ نورانی او/حسن است این، حسن است این، حسن است این، حسن است امام حسن مجتبی (ع) چرا به امام نهم جواد گفتند؟
+نوشته شده در پنجشنبه ۲۵ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۹:۲۰ ق.ظ توسط اشرفی