انبیاى الهى از آغاز تاریخ بشریّت، یکى پس از دیگرى آمدند تا جامعۀ بشریّت را قدم‌‌به‌‌قدم به آن هدف نهایى نزدیک کنند. انبیا همه موفّق شدند؛ حتّى یک نفر از رسولان الهى هم در این راه ناکام نماند. بارى بود که بر دوش این مأموران عالى‌‌مقام نهاده شده بود، هر کدام آن را قدمى به مقصد نزدیک کردند. آن وقتى هم که عمر آنان سر آمد، این بار را دیگرى از دست آنان گرفت. ولىّ‌‌عصر (صلوات الله علیه) میراث‌‌برِ همه‌‌ى پیامبران الهى است که مى‌‌آید و گام آخر را در ایجاد آن جامعه‌‌ى الهى برمی‌دارد.
بیانات آیت الله خامنهای، خطبه‌های نماز جمعه، نیمۀ شعبان، برداشت آزاد [
اینجا]
اگر نجات نباشد هدایتگری چه می‌شود؟
+نوشته شده در پنجشنبه ۳۰ شهریور ۱۴۰۲ ساعت ۴:۱۰ ق.ظ توسط اشرفی
دلم شکستی و جانم هنوز چشم به راهت
شبی سیاهم و در آرزوی طلعت ماهت
در انتظار تو چشمم سپید گشت و غمی نیست
اگر قبول تو افتد فدای چشم سیاهت
ز گرد راه برون آ که پیر دست به دیوار
به اشک و آه یتیمان دویده بر سر راهت
اگر به باغ تو گل بردمید و من به دل خاک
اجازتی که سربرکنم به جای گیاهت
خدا وبال جوانی نهد به گردن پیری
تو شهریار خمیدی به زیر بار گناهت [
شهریار]
+نوشته شده در چهارشنبه ۱۸ آبان ۱۴۰۱ ساعت ۱۲:۴۶ ب.ظ توسط اشرفی
+نوشته شده در جمعه ۲۷ اسفند ۱۴۰۰ ساعت ۳:۴۸ ب.ظ توسط اشرفی
امام زمان را چنان غایب کردیم که انگار نیست. امام زمان حاضر است. ظهور ندارد اما حضور که دارد. آیا امام در مثلث برمودا زندگی می‌کند؟ نه؛ در بین ما زندگی می‌کند.
او به نزد ما و ما از او نفور [
اینجا]
+نوشته شده در جمعه ۲۸ آبان ۱۴۰۰ ساعت ۱۱:۱۴ ب.ظ توسط اشرفی
در روایات، کما ملئت آمده است؛ نه بعد ما ملئت!
من عبارت بعد ما ملئت ظلما و جورا را در دوجا بیشتر ندیدم. یکی در زیارتی غیر معتبر؛ دیگری در زیارت نسبتا خوبی که سند درستی ندارد. در همۀ روایات و دعاها، مسألۀ آمدن امام زمان(عج) معلل به این شده که آن بزرگوار بیاید و در دنیا قسط و عدل بیاورد. اصلاً مشکل دنیا در این است که قسط و عدل نیست. و این مشکل روزبه‌روز هم بیشتر می‌شود. [
اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۸ فروردین ۱۴۰۰ ساعت ۱۱:۴۸ ب.ظ توسط اشرفی
زیارت آل‌یاسین از زیارت‌نامه‌های مشهور امام زمان(عج) است که با جملۀ
سلامٌ عَلی آلِ یاسین آغاز می‌شود. این زیارت حاوی ۲۳ سلام است. سلام اوّل به آل یاسین (عترت پیامبر) و سلام‌های بعدی هر یک با عنوان خاصی به حضرت مهدی(عج) است. [
اینجا]
السَّلاَمُ عَلَیْکَ حِینَ تَقُومُ
السَّلاَمُ عَلَیْکَ حِینَ تَقْعُدُ
السَّلاَمُ عَلَیْکَ حِینَ تَقْرَأُ وَ تُبَیِّنُ ... [
اینجا] [
اینجا]
خطاب سعدی و مولوی به پیامبر
+نوشته شده در یکشنبه ۸ فروردین ۱۴۰۰ ساعت ۹:۶ ب.ظ توسط اشرفی
در زیارت آل یاسین آمده است: السَّلامُ عَلَیکَ یا وَعدَ اللهِ الَّذی ضَمِنَه؛
این وعده‌ی تخلّف‌ناپذیر الهی است. فقط هم ما نمی‌گوییم، بلکه همه‌ی ادیان عالم منتظر چنین روزی هستند. امتیاز کار ما این است که ما طرف را می‌شناسیم، وجودش را حس می‌کنیم، حضورش را قبول داریم، با او حرف می‌زنیم، با او مخاطبه می‌کنیم، از او می‌خواهیم و او هم پاسخ می‌دهد اما مسلمانان غیر شیعه و متدیّنین غیر مسلمان، به یک چیز مبهمی معتقدند. [
اینجا]
زیارت آل یاسین
+نوشته شده در یکشنبه ۸ فروردین ۱۴۰۰ ساعت ۸:۵۵ ب.ظ توسط اشرفی
+نوشته شده در چهارشنبه ۶ فروردین ۱۳۹۹ ساعت ۹:۳۷ ق.ظ توسط اشرفی
مرحوم خواجه نصیر الدین طوسی در کتاب تجرید الاعتقاد در مبحث امامت، در باره غیبت ولی عصر می‌گوید: غیبته منّا [
اینجا]
در تقریرات اصول آیت الله سبحانی از قول امام خمینی رحمه الله آمده است: غیبت ایشان به خاطر مصالحی است که خداوند به آن آگاه است؛ نه به خاطر تقصیر ما! چرا که شیعه در اقصی نقاط عالم، استدعای تعجیل در ظهور ایشان را دارند. [
اینجا]
حقیقت غیبت از منظر روایات، محسن رحیمی جعفری، صفحه ۱۹۱، برداشت آزاد [
اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۸ ساعت ۲:۳۷ ق.ظ توسط اشرفی
انتظار فرج، فقط به معنای انتظار ظهور حضرت ولی عصر سلام الله علیه و عجّل الله فرجه و جعلنا الله فداه نیست؛ مطلق فرج است. نفْس اینکه انسان انتظار فرج داشته باشد؛ یعنی اگر در یک شدتی قرار دارد، انتظار داشته باشد که آن شدت برطرف بشود. این یعنی چه؟ یعنی اینکه شما هرگز در هیچ شرایطی نباید ناامید بشوید، در هیچ شرایط شما امید را از دست ندهید. فرض کنید انسان در یک تونلی گیر افتاده که مدخل تونل را مثلاً یک سنگی بسته، انتهای تونل هم بسته است، در یک چنین وضعی هم انتظار فرج داشته باشید. یعنی خدای متعال ممکن است یک تفضّلی بکند؛ فرض کنید گوشه‌ای از سقف بریزد، راهی باز بشود، انسان بیرون برود. در هیچ شرایطی انسان نباید احساس بن‌بست بکند؛ بلکه بایستی همیشه انتظار فرج داشته باشد. در مورد این انتظار فرج می‌فرمایند عبادت است.
آیت الله خامنهای، ۹۸/۱۰/۲۳، برداشت آزاد [اینجا]
یا من إذا تضایقت الأمور
+نوشته شده در سه شنبه ۲۴ دی ۱۳۹۸ ساعت ۹:۱۱ ق.ظ توسط اشرفی
احادیث فراوانی در منابع شیعه، ذکر نام اصلی امام دوازدهم را منع کرده و حرام دانسته‌اند. دو نظریه مشهور درباره این روایات وجود دارد: نظریه نخست از کسانی مثل سید مرتضی، فاضل مقداد، محقق حلی، علامه حلی و چند عالم دیگر است که این حرمت را مخصوص زمان تقیّه می‌دانند. در مقابل، میرداماد و محدث نوری حرمت آن را در تمام دوران قبل از ظهور جاری دانسته‌اند.
[اینجا]
+نوشته شده در پنجشنبه ۵ دی ۱۳۹۸ ساعت ۸:۴۰ ب.ظ توسط اشرفی
البته در طول تاریخ تشیع سوء استفاده‌های فراوانی هم از قصۀ مهدویت شده است. امام زمان آنجا ننشسته است که فقط نگاهش به جامعۀ ایران و شیعیان باشد و گاه گاهی در امور آن‌ها دخالت کند. انتخاباتی را به پیروزی برساند یا پاره‌ای ازنمایندگان مجلس را برنده کند. این‌ها سیاست‌مداری نیست بلکه عوام فریبی و ترویج خرافات است. که اگر با اعتقاد ادا شود سوء فهم است. امام زمان بنا به تعریف شیعیان یک رسالت جهانی دارد. چنین فرقه‌ای کردن، لوکال کردن، محلی کردنِ یک شخصیت جهانی، از سوء فهم و ضعف اندیشه نشأت می‌گیرد. ما ملزمیم در مقابل این اندیشه‌های خرافی کج باورانه بایستیم وخرافه بودن آن‌ها افشا کنیم به امام زمانی که چنین نقشی دارد اعتقاد نمی‌توان ورزید.
سروش، اقبال و نبوت، دقیقه ۰۸:۳۸ برداشت آزاد
+نوشته شده در دوشنبه ۱۵ شهریور ۱۳۹۵ ساعت ۱:۹ ق.ظ توسط اشرفی
حديثی را ابو هريره، همان كذاب معروف به پیامبر اکرم نسبت داده است که "ان الله يبعث لهذه الامة علی رأس كل مأة سنة من يجدد لها دينها" متأسفانه بعضی از علماء شيعه هم برای آن مصادیقی گفته‌اند که در اول قرن دوم امام باقر، در اول قرن سوم امام رضا، در اول قرن چهارم كلينی، در اول قرن پنجم سيد مرتضی يا شيخ مفيد، در اول قرن ششم شيخ طبرسی صاحب مجمع البيان، در اول قرن هفتم خواجه نصيرالدين طوسی، در اول قرن هشتم علامه حلی، در اول قرن نهم شهيد اول، در اول قرن دهم محقق كركی، در اول قرن يازدهم شيخ بهائی، در اول قرن دوازدهم مجلسی، در اول قرن سيزدهم وحيد بهبهانی، در اول قرن چهاردهم ميرزای شيرازی است. اولاً خواجه نصیرالدین طوسی تولدش در اوائل قرن هفتم است و ظهور و نبوغش در نيمه قرن هفتم! ثانیاً چرا امام صادق و امام حسین و شیخ طوسی و شیخ مرتضی انصاری و دیگران از قلم افتاده‌اند؟ آیا علت، جز این است که با حساب ساختگی جور درنیامده است؟
ده گفتار، مرتضی مطهری، صفحه ۱۳۵، برداشت آزاد [
اینجا]
به هر الفی الف قدی برآیومعنای سکولار
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۵:۵۷ ب.ظ توسط اشرفی
در مقابل روایاتی که دلالت بر وجود فرزندان امام زمان دارد. روایتی هم در غیبت شیخ طوسی صفخه ۱۳۴ وجود دارد که میفرماید هر امامی باید فرزند داشته باشد به جز مهدی که فرزند ندارد. میرزای نوری در نجم الثاقب صفحه ۲۲۶ می‌گوید ظاهر روایت این است که ولی عصر فرزندی که امام باشد ندارد چون آن حضرت خاتم الوصیاء است. [اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۲۴ ب.ظ توسط اشرفی
در غیبت نعمانی صفحه ۹۹ و غیبت شیخ طوسی صفحه ۱۰۲ آمده است: حضرت ولی عصر (ع) در محل اقامت خود تنها نیستند بلکه تعدادی از اوتاد که امام صادق (ع) آنان را ۳۰ نفر فرموده‌اند، در محضر آن بزرگوارند. علامه مجلسی هم در بحار جلد ۲ صفحه ۱۵۸ می‌فرمایند: این روایت دلالت دارد بر اینکه هر گاه عمر یکی از آنان به سر آید دیگری جای او را پر می‌کند. [اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۲۳ ب.ظ توسط اشرفی
سید مهدی بحرالعلوم در حرم حضرت امیرالمؤمنین (ع) قرآن میخواند، دید ولی عصر هم آنجا تشریف دارند و قرآن میخوانند. [فاضل هرندی]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۲۲ ب.ظ توسط اشرفی
در مدت 74 سال غیبت صغری شیعیان پرسشهای خود را توسط نواب اربعه به نامهای عثمانبن سعید، محمدبن عثمان، حسینبن روح نوبختی، محمدبن علی سمری خدمت ولی عصر(ع) مطرح میکردند. روز نهم شعبان 329 حضرت نامهای به علیبن محمد سمری نوشتند که تو تا شش روز دیگر از دنیا خواهی رفت دیگر به کسی وصیت نکن که آغاز غیبت کبری است. شش روز بعد علیبن محمد سمری از دنیا رفت و غیبت کبری آغاز شد. [اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۱۳ ب.ظ توسط اشرفی
کسانی که در غیبت صغری محضر حضرت مشرف میشدند او را میشناختند اما در غیبت کبری نمیشناسند. بعد از جدا شدن متوجه میشوند که حضرت ولی عصر بوده است. در کتاب غیبت شیخ طوسی صفحه ۲۴۳ آمده است که حضرت ولی عصر فرموده اند هر کس قبل از خروج سفیانی و بانگ آسمانی ادعای مشاهده مرا کند دروغگوست. مرحوم بحرالعلوم در رجال بحرالعلوم جلد ۳ صفحه ۳۲۱ می‌فرمایند ممکن است این توقیع در باره کسانی باشد که ادعای شناخت آن حضرت را در حین مشاهده داشته باشند.
مسئله اجماعی است
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۱۳ ب.ظ توسط اشرفی
ولیّ عصر بر جنازه پدر بزرگوار نماز خواند که از انبوه نمازگزاران نام ۳۹ نفر ذکر شده است.
بحار الانوار، جلد ۵۲، صفحه ۵، برداشت آزاد [
اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۱۲ ب.ظ توسط اشرفی
آخرین کسی که در حیات امام حسن عسکری (ع) خدمت ولی عصر مشرف شده ابوسهل، اسماعیل بن علی نوبختی است. در حالی رسیده که امام میخواست غذایی میل کند اما از شدت بیماری قادر نبودند. از فرزندش حضرت مهدی(ع) خواسته تا او را یاری کند. حضرت کاسه را به دست گرفته و پدر بزرگوار را یاری کرد. و نیز کمک کرد تا وضو بگیرد و آماده نماز بشود. آنگاه امام فرمود پسرم مژده باد تو را که صاحب الزمان، مهدی و حجت خدا و جانشین من در روی زمینی؛ ابوسهل می‌گوید سخنان امام حسن عسکری (ع) تمام شد و همان لحظه وفات یافت.
بحار الانوار، جلد ۵۲، صفحه ۱۶، برداشت آزاد [اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۱۲ ب.ظ توسط اشرفی
ابراهیم بن محمدبن فارس نیشابوری می‌گوید: هنگامی که مورد خشم والی قرار گرفتم که تصمیم به کشتن من گرفته بود، از خانوادهام خداحافظی کردم تا به منطقۀ دوردستی بروم. برای تودیع نزد امام حسن عسکری رفتم؛ در کنار امام، آقازاده ای نشسته بود که به من فرمود فرار نکن خداوند تو را از شر او نگه می‌دارد. حیرت‌زده از امام عسکری (ع) پرسیدم این آقازاده کیست؟ فرمود پسر و جانشین من است. پرسیدم اسم شریفش چیست؟ فرمود همنام و همکنیۀ رسول اکرم است و ذکر نام و کنیهاش تا ظهور دولتش روا نیست.
منتخب الاثر فی الامام الثاني عشر، الصافي، الشيخ لطف الله، جلد ۲، صفحه ۴۲۹،
برداشت آزاد [
اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۱۱ ب.ظ توسط اشرفی
در کتاب بحارالانوار جلد ۵۲ صفحۀ ۲۴ آمده است: محمد بن عثمان عمری، محمد بن ایوب بن نوح، و معاویة بن حکیم می‌گویند: ما چهل نفر از شیعیان در محضر امام حسن عسکری (ع) بودیم که فرزند بزرگوارش حضرت مهدی (ع) را به ما نشان داد و فرمود بعد از من این امام شماست از او فرمان ببرید. بعد فرمود شما دیگر او را نخواهید دید. می‌گویند از محضر امام مرخص شدیم چند روز بعد امام عسکری (ع) دیده از جهان فرو بست. [اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۱۰ ب.ظ توسط اشرفی
بنا بر آنچه در کتب اصول کافی و ارشاد شیخ مفید و غیبت شیخ طوسی آمده است تولد آن بزرگوار در ۱۵ شعبان ۲۵۵ هجری قمری اتفاق افتاد. و طبق تصریح شیخ مفید در صفحۀ ۳۴۶ ارشاد، غیبت صغری از لحظۀ ولادت آن حضرت آغاز می‌شود. در نتیجه مدت غیبت صغری درست ۷۴ سال میباشد.
اعلام الوری و کشف الغمه [اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۹ ب.ظ توسط اشرفی
دعای فرج [
مفاتیح]
دعای عهد [مفاتیح]
زیارت آل یاسین [اینجا]
اللهم ارزقنا توفیق الطاعة [مفاتیح]
استغاثه به امام زمان [مفاتیح]
دعای ندبه [مفاتیح]
زیارت ناحیه مقدسه [اینجا]
اللهم کن لولیک الحجة بن الحسن [مفاتیح]
دعای سهم اللیل
اللهم بلغ مولای صاحب الزمان صلوات الله علیه [مفاتیح]اللهم عرفنی نفسک [
مفاتیح]
اللهم اصلح عبدک [مفاتیح]
یا الله یا رحمن یا رحیم ثبت قلبی علی نفسک [
مفاتیح] تامل شود
اللهم انی اسئلک بمعانی جمیع ما یدعوک [
مفاتیح]
اللهم صل علی حجتک فی ارضک [مفاتیح]
اللهم ادفع عن ولیک و خلیفتک [مفاتیح]
صلوات ابوالحسن ضراب اصفهانی [
مفاتیح]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۸ ب.ظ توسط اشرفی
ما كه شيعه هستيم و اعتقاد داريم به وجود مقدس حضرت حجةبن الحسن، می گوئيم ايشان كه می آيند «يأتی بدين جديد» تفسيرش اين است كه آنقدر تغييرات و اضافات در اسلام پيدا شده است كه وقتی او می آيد و حقيقت دين جدش را می گويد، به نظر مردم می رسد كه اين دين غير از دينی است كه داشته اند و حال اينكه اسلام حقيقی همانی است كه آن حضرت می آورد. در اخبار و روايات آمده است كه وقتی ايشان می آيد خانه هائی و مساجدی را خراب می كند، كارهائی می كند كه مردم فكر می كنند دين جديدی آمده است.
اسلام و مقتضیات زمان، مرتضی مطهری، جلد ۱، صفحه ۳۷۷، برداشت آزاد [اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۳:۵ ب.ظ توسط اشرفی
قبل از ظهورِ امام زمان، يك سلسله قيام هایی مثل قیام یمانی از طرف اهل حق صورت می گيرد و چنانكه می‌دانيم بعضی از علمای شيعه كه به برخی از دولت‌های شيعی معاصر خود حسن ظن داشتهاند، احتمال دادهاند كه دولت حقّی كه تا قيام مهدی موعود ادامه خواهد يافت، همان دولت باشد. اين احتمال هر چند ناشی از ضعف اطلاعات اجتماعی و عدم بينش صحيح آنان نسبت به اوضاع سياسی زمان خود بوده، امّا حكايت‌گر اين است كه استنباط اين شخصيت ها اين نبوده كه جناح حق بايد نابود شود تا دولت مهدی ظاهر شود؛ بلكه آن را به صورت پيروزی جناح عدل بر جناح ظلم تلقّی میكردند. از مجموع آيات و روايات استنباط می‌شود كه قيام مهدی موعود (عج) آخرين حلقه از مجموع حلقات مبارزات حق و باطل است كه از آغاز جهان بر پا بوده است.
قیام و انقلاب مهدی(ع)، مرتضی مطهری، صفحه ۶۷، برداشت آزاد
نهی از ذکر نام امام زمان (عج)
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۲:۵۴ ب.ظ توسط اشرفی
اين نوع برداشت از قیام مهدی موعود از آن جهت كه با اصلاحات مخالف است و فسادها و تباهی‌ها را به عنوان مقدمۀ يك انفجار مقدس، موجّه و مطلوب میشمارد، بايد "شبه ديالكتيكی" خوانده شود. با اين تفاوت كه در تفكر ديالكتيكی، با اصلاحات و تشديد نابسامانی‌ها از آن جهت اجازه داده می‌شود كه شكاف وسيع‌تر شود و مبارزه پيگيرتر و داغ‌تر گردد، ولی اين تفكرِ عاميانه، فاقد اين مزيّت است و فقط به فساد و تباهی فتوا می‌دهد. اين نوع برداشت از قيام مهدی موعود به هيچ وجه با موازين اسلامی سازگار نیست.
قیام و انقلاب مهدی (ع)، مرتضی مطهری، صفحه ۶۳، برداشت آزاد
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۲:۵۲ ب.ظ توسط اشرفی
می‌گویند وقتی صلاح به نقطه صفر برسد، انفجار رخ می‌دهد و دست غيب برای نجات حقيقت (نه اهل حق) بيرون میآيد. بنابراین هر اصلاحی محكوم است، زيرا هر اصلاح يك نقطه روشن است. برعكس، هر گناهی به حكم اين كه مقدمۀ صلاح كلی است و انفجار را قريب الوقوع میكند رواست. پس بهترين شكل انتظار، ترويج و اشاعه فساد است. اينجاست كه گناه هم فال است و هم تماشا، هم لذت است و هم كمك به انقلاب مقدس نهائی. در دل دوست به هر حيله رهی بايد كرد ، طاعت از دست نيايد گنهی باید کرد. اين گروه، مصلحان را از تأخير اندازان ظهور و قيام مهدی موعود میشمارند. و اگر خود هم اهل گناه نباشند در عمق ضمير و انديشه با نوعی رضايت به گناهكاران مینگرند زيرا اينان مقدمات ظهور را فراهم مینمايند.
قیام وانقلاب مهدی (ع)، مرتضی مطهری، صفحه ۶۲، برداشت آزاد [اینجا]
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۲:۴۷ ب.ظ توسط اشرفی
مقدس اردبیلی هر جا کار برایش مشکل می‌شد حرم امیرالمؤمنین یا مسجد سهله می‌رفت و خدمت وجود مقدس ولی عصر مسئله را می‌پرسید و جواب می‌گرفت. اگر می‌آمد و می‌گفت امام زمان فرموده‌اند فقها موظف بودند ایشان را تکذیب کنند. چون امام فرموده است هر کس ادعای رؤیت کرد او را تکذیب کنید. لذا ایشان می‌گفت مسئله اجماعی است.
فاضل هرندی، برداشت آزاد
کیفیت مشاهدۀ امام زمان
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۱۱:۵ ق.ظ توسط اشرفی
فرش منزل امام ناقص بود. به امام عرض کردم: اجازه دهید برای اینجا فرشی تهیه کنیم. فرمودند: آن طرف اتاق هست. عرض کردم آنجا گلیم هست با اینجا جور در نمی‌آید. فرمودند: مگر منزل صدر اعظم است؟ عرض کردم فوق صدر اعظم، منزل امام زمان است. فرمودند: در منزل امام زمان هم معلوم نیست چه افتاده است.
سرگذشتهای ویژه از زندگی امام خمینی، جلد ۶، صفحه ۱۲۲، برداشت آزاد [
اینجا]
مرده باد عاشقی که به رنگ معشوق نباشد
+نوشته شده در یکشنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۱۰:۶ ق.ظ توسط اشرفی