نکات

ایام البیض

به روزهای سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم هر ماه قمری می‌گویند که شب‌هایش سفید و مهتابی است. ایام‌البیض ماه‌های رجب، شعبان و رمضان، دارای فضیلت بسیار هستند.
اعمال ام داوود در ماه رجب
+نوشته شده در شنبه ۷ بهمن ۱۴۰۲ ساعت ۵:۱۹ ق.ظ توسط اشرفی  

بیانات در شرح دعای ماه رجب

حَرِّم شَیبَتی عَلَى النّار
چون حضرت [صادق] وقتی به آن شخص [این دعا را] میفرمودند، محاسن خودشان را گرفتند و محاسن خود حضرت سفید بود و به خدای متعال عرض کردند: حَرِّم شَیبَتی عَلَى النّار. «شِیبه» یعنی ریش سفید، یعنی ریش ما؛ اینهایی هم که ریششان سفید است بگویند «حَرِّم شَیبَتی» ایرادی ندارد. [اینجا]
شماها که ریشتان سفید نیست، یا خانمها که ریش ندارند می‌توانند بگویند: حَرِّم وَجهی عَلَى النّار
گرفتنِ چانه و محاسن یک نوع خواهش است. حرکت انگشت سبّابه هم در مقام تضرّع است؛ این کار آن‌وقتها معمول بوده؛ الان شما حرکت ندادید هم ندادید؛ چون معمول نیست. [اینجا]
+نوشته شده در شنبه ۲۳ دی ۱۴۰۲ ساعت ۳:۲۱ ق.ظ توسط اشرفی  

زیارت غفیله

انجام زیارت معصومین به‌ویژه زیارت امام حسین(ع) در اول و وسط ماه رجب سفارش شده است. این زیارت غفیله نام دارد چون مردم از فضیلت آن غافل هستند. [اینجا]
+نوشته شده در سه شنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۱ ساعت ۱۰:۱۷ ق.ظ توسط اشرفی  

تاریخ بعثت پیامبر اکرم

بیست و هفتم رجب قول مشهور است اما مرحوم شیخ صدوق درکتاب عیون اخبار الرضا (ع)، در ماه رمضان دانسته است. شهر رمضان، الشهر الذی أنزل الله تعالی فيه القرآن... و فيه نبئ محمد (ص)...
عيون أخبار الرضا (ع)، الشيخ الصدوق، جلد اول، صفحه ۱۲۳، برداشت آزاد [اینجا]
سروش، ماه رمضان و قرآن، دقیقه ۴، برداشت آزاد
نزول دفعی و نزول تدریجی
+نوشته شده در سه شنبه ۱۰ اسفند ۱۴۰۰ ساعت ۸:۱۶ ق.ظ توسط اشرفی  

لیلة الرغائب

رغائب به‌ معنای آرزو نیست، بلکه به‌ معنای گرایش و میل و رغبت و مجذوب شدن است که مؤمنین به جنات تجری یا به حضرت حق ترغیب دارند... چرا مفهوم بلند رغایب رابه آرزوها تحریف کرده و - طول آرزو - را درچنین فرصتی تبلیغ می‌کنند؟ آفتی که پیامبر از آن بر ما می‌ترسید./آیت‌الله جوادی آملی، برداشت آزاد
+نوشته شده در پنجشنبه ۳ اردیبهشت ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۳ ب.ظ توسط اشرفی  

یا من ارجوه لکلّ خیر

این دعای ماه رجب را امام صادق(ع) در تمام حالات، به خصوص بعد از نمازهای یومیه سفارش کرده‌اند. اینجا دست به لحیه شدن نیست، دست به چانه گرفتنِ انسانِ مضطر است. امام صادق(ع) از همان اول دعا دست به چانه شريفشان می‌گذاشتند و سبابه دست راست را حركت می‌دادند و اين دعا را می‌خواندند تا به «يا ذا الجلال و الاكرام» که می‌رسيدند، دست مبارک را بیشتر حرکت می‌دادند. لذا زن هم می‌تواند این دعا را بخواند.
آیت الله جوادی آملی، برداشت آزاد
پس چرا می‌گوید حرم شیبتی علی النار؟
+نوشته شده در چهارشنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۳۱ ب.ظ توسط اشرفی