انتقاد سروش به علی معلم
من وقتی در اوایل انقلاب به شعر آقای علی معلم گوش می‌دادم، طنین زیارت عاشورا را می‌دیدم.
از پا حسین افتاد و ما بر پای بودیم/زینب اسیری رفت و ما بر جای بودیم
منظورش این بود که دستی نگشودیم و انتقامی نگرفتیم. شما اگر به نوحه خوانی‌های قبل از انقلاب مراجعه کنید، این حس انتقام در آن‌ها چندان آشکار نبود. ذکر مصیبت بود و بیان عزا و ماتمی که از این طریق می‌خواستند پاداش الهی بگیرند. اما به تدریج به انقلاب که نزدیک‌تر شدیم، این آتش دوباره در دل‌ها زبانه کشید و بدل به یک فرهنگ همگانی شد که بهتر است آن را بشناسیم و در صورت ناروا بودن از دلمان بزداییم.
سروش، زیارت عاشورا، دقیقه ۱۰، برداشت آزاد
از پا حسین افتاد و ما بر پای بودیم/زینب اسیری رفت و ما بر جای بودیم
منظورش این بود که دستی نگشودیم و انتقامی نگرفتیم. شما اگر به نوحه خوانی‌های قبل از انقلاب مراجعه کنید، این حس انتقام در آن‌ها چندان آشکار نبود. ذکر مصیبت بود و بیان عزا و ماتمی که از این طریق می‌خواستند پاداش الهی بگیرند. اما به تدریج به انقلاب که نزدیک‌تر شدیم، این آتش دوباره در دل‌ها زبانه کشید و بدل به یک فرهنگ همگانی شد که بهتر است آن را بشناسیم و در صورت ناروا بودن از دلمان بزداییم.
سروش، زیارت عاشورا، دقیقه ۱۰، برداشت آزاد
+نوشته شده در جمعه ۱ اردیبهشت ۱۳۹۱ ساعت ۱۲:۷ ق.ظ توسط اشرفی