و عظُمت مصيبتُك فى السّماوات
این مصیبت نه تنها در زمین بزرگ بود بلکه بر ملائکه‌ی آسمان هم سنگین می‌آمد. اشعاری که محتشم کاشانی در دوران صفویه سروده است، زمانی بود که غلیظ‌‌‌‌‌ترین و شدیدترین اعتقادات نسبت به خاندان پیامبر می‌شد. در آنجا احتمالاً محتشم کاشانی با الهام از این زیارت می‌گوید:
در بارگاه قدس که جای ملال نیست/سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
مطمئنم کسانی این را به معنای حقیقی می‌گرفته‌اند و واقعاً فکر می‌کردند که ملائکه در این امر گریانند. اگر فرشتگانی وجود دارند و اگر مسکن آن‌ها جایی در آسمان در عرش در ماوراءالطبیعة در هر جا هست آن ماوراءالطبیعه معنایش این است که ماورای طبیعت است. یعنی آنچه که در طبیعت وجود دارد آنجا جاری نیست. از جمله غم و شادی که ما داریم. لذا اگر گفته می‌شود که ملائکه هم غمگینند این به معنای متعارف کلمه نیست. بلکه به معنای مجازی کلمه است.
سروش، زیارت عاشورا، دقیقه ۳۷، برداشت آزاد
در بارگاه قدس که جای ملال نیست/سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است
مطمئنم کسانی این را به معنای حقیقی می‌گرفته‌اند و واقعاً فکر می‌کردند که ملائکه در این امر گریانند. اگر فرشتگانی وجود دارند و اگر مسکن آن‌ها جایی در آسمان در عرش در ماوراءالطبیعة در هر جا هست آن ماوراءالطبیعه معنایش این است که ماورای طبیعت است. یعنی آنچه که در طبیعت وجود دارد آنجا جاری نیست. از جمله غم و شادی که ما داریم. لذا اگر گفته می‌شود که ملائکه هم غمگینند این به معنای متعارف کلمه نیست. بلکه به معنای مجازی کلمه است.
سروش، زیارت عاشورا، دقیقه ۳۷، برداشت آزاد
+نوشته شده در شنبه ۲ اردیبهشت ۱۳۹۱ ساعت ۱۲:۱۸ ب.ظ توسط اشرفی