دم که مرد نایی اندر نای کرد
یک دمنده‌ی بسیار نیرومند با نفسی قوی را در نظر بگیرید و یک نی نازک به او بدهید تا در آن بدمد. وقتی چنان دمنده‌ای در چنین نی‌ای بدمد، این نی دم او را باریک و ضعیف می‌کند. لذا صدا و آوایی که از آن سوی نی بیرون می‌آید در خور نای است نه در خورد مرد، به اندازه‌ی نی است نه به اندازه‌ی دمنده! وقتی خداوند در جهان مادّه دمید و تجلی کرد این جهانِ طبیعت، قدرت او را محدود کرد. بنابراین قدرت خدا که در این جهان متجلّی شده است به اندازه‌ی ماست نه به اندازه‌ی خدا! طبیعت چنان تنگ است که نمی‌گذارد خدا تماماً در او حاضر شود.
دم که مرد نایی اندر نای کرد/در خور نای است نه در خورد مرد
سروش، دین شناسی مولوی، جلسه دوازدهم، دقیقه 32، برداشت آزاد
انواع تجلی
قرآن نصر حامد ابوزید
فلمّا تجلّی ربّه للجبل
دم که مرد نایی اندر نای کرد/در خور نای است نه در خورد مرد
سروش، دین شناسی مولوی، جلسه دوازدهم، دقیقه 32، برداشت آزاد
انواع تجلی
قرآن نصر حامد ابوزید
فلمّا تجلّی ربّه للجبل
+نوشته شده در یکشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۲:۱۰ ب.ظ توسط اشرفی