فرماندهی ابن سعد به اعتبار پدرش
پسر زياد تصميم گرفت آن كسی كه به او حكومت و امارت می دهد، فرماندهی اين لشكر را می دهد، پسر سعد باشد. در اين جهت به اصطلاح يك ملاحظۀ روانی را كرد، چون او پسر سعد وقاص بود و سعد وقاص گذشته از نقطه ضعفی كه از نظر تشيّع دارد به خاطر اينكه در دوره خلافت اميرالمومنين عزلت اختيار كرد، نه اين طرف آمد و نه آن طرف، در دوران غزوات اسلامی و در دوره پيغمبر اكرم افتخارات زيادی برای خود كسب كرده است و قهرأ در ميان مردم شهرت و معروفيّت و محبوبيتی داشت. او در نظر مردم آن سردار قهرمانی بود كه در غزوات اسلام فتوحات زيادی كرده است. پسر زياد، پسر او را انتخاب كرد تا از نظر روانی استفاده كند. يعنی اينطور به مردم بفهماند كه اين هم جنگی است در رديف آن جنگها. همانطور كه سعد وقاص با كفار میجنگيد، پسر سعد هم العياذ بالله با فرقهای كه از اسلام خارجند می جنگد.
حماسۀ حسینی، مرتضی مطهری، جلد ۲، صفحه ۱۳۶، برداشت آزاد