احیاء یعنی زنده کردن
اِحیا به معنای شب‌زنده‌داری است. شب برای ما دو حالت دارد؛ یا مرده است یا زنده؛ بستگی دارد که ما چگونه باشیم. مرده باشیم یا زنده؟ اگر انسان سر شب بخورد و بر اثر خستگی و کسالت و سيری، مانند يک لاشه بيفتد که فقط نفس بکشد، ديگر حيات ندارد؛ خودش مرده است، شب او هم قهراً مرده است. از آن بدتر اين است که انسان نخوابد ولی شب را به گناه و معصيت بگذراند. اين از مردن هم يک درجه هم بدتر است.
اما اگر انسان حیات معنوی داشته باشد، به همان اندازه که به یاد خدا باشد، شب او زنده است. کسانی در خواب هم زنده‌اند، خواب، مشاعر آنها را از کار نمی‌اندازد. و اين از مختصات پيغمبر اکرم نيست که فرمود: يَنامُ عَيْنای وَ لا يَنامُ قَلبی؛ خيلی از افراد هم هستند که چون خدا هرگز از قلب آنها بيرون نمی‌رود، خوابشان هم بيداری است.
مرتضی مطهری، آشنایی با قرآن، جلد ۹، صفحه ۵۴، برداشت آزاد [اینجا]
پشه با شب زنده‌داری خون مردم می‌خورد
اما اگر انسان حیات معنوی داشته باشد، به همان اندازه که به یاد خدا باشد، شب او زنده است. کسانی در خواب هم زنده‌اند، خواب، مشاعر آنها را از کار نمی‌اندازد. و اين از مختصات پيغمبر اکرم نيست که فرمود: يَنامُ عَيْنای وَ لا يَنامُ قَلبی؛ خيلی از افراد هم هستند که چون خدا هرگز از قلب آنها بيرون نمی‌رود، خوابشان هم بيداری است.
مرتضی مطهری، آشنایی با قرآن، جلد ۹، صفحه ۵۴، برداشت آزاد [اینجا]
پشه با شب زنده‌داری خون مردم می‌خورد
+نوشته شده در چهارشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۵۴ ب.ظ توسط اشرفی