سال فقها
هفت نفر از تابعين به نام فقهای سبعه خوانده میشدند. سال ۹۴ هجری كه سال فوت حضرت علی بن الحسين عليهما السّلام است و در آن سال سعيد بن مسيب و عروش بن زبير از فقهاء سبعه و سعيد بن جبير و برخی ديگر از فقهاء مدينه درگذشتند به نام "سنة الفقهاء" ناميده شد. از آن پس دوره به دوره به علمای عارف به اسلام، خصوصا احكام اسلام "فقهاء" اطلاق میشد. ائمه اطهار مكرر اين كلمه را به كار بردهاند، بعضی از اصحاب خود را امر به تفقه كردهاند و يا آنها را فقيه خواندهاند. شاگردان مبرز ائمه اطهار در همان عصرها به عنوان "فقهاء شيعه" شناخته میشدند.
اصول فقه، مرتضی مطهری، صفحه ۶۹، برداشت آزاد
اصول فقه، مرتضی مطهری، صفحه ۶۹، برداشت آزاد
+نوشته شده در جمعه ۲۶ فروردین ۱۳۹۰ ساعت ۸:۲۳ ب.ظ توسط اشرفی