احترام ملک الشعرای بهار به ادیب نیشابوری
مرحوم بهار با اینکه به قدرت شاعری خود اطمینان داشت، وقتی قصیده دماوندیۀ خود را در نشریۀ «نوبهار» هفتگی به مسابقه گذاشت به خاطر رعایت مقام استادی ادیب نیشابوری قید کرد: کسی می‌تواند در این مسابقه شرکت کند که «خراسانی نباشد!».
بگفتم چامه‌ای بهر دماوند
که اندر عالمش ثانی نباشد
کرا، بهتر از آن گوید زدینار
کم از پنجاه ارزانی نباشد
ولی یک شرط باشد اندرین کار
که گوینده خراسانی نباشد
و خود مرحوم بهار افزوده است «مراد از شعر اخیر، احترام استاد بود، زیرا در آن اوقات مرحوم ادیب نیشابوری که سمت استادی به بنده داشت در قید حیات بود و نخواستم در این اقتراح موجب تکدر خاطر آن بزرگ فراهم آید».
ادیب نیشابوری استاد ادیبان معاصر، به کوشش قدرت الله عفتی و سیدرضا حسینی امین، صفحه ۳۱، [اینجا] [PDF]
دفاع مرحوم ادیب از ملک الشعرای بهار
بگفتم چامه‌ای بهر دماوند
که اندر عالمش ثانی نباشد
کرا، بهتر از آن گوید زدینار
کم از پنجاه ارزانی نباشد
ولی یک شرط باشد اندرین کار
که گوینده خراسانی نباشد
و خود مرحوم بهار افزوده است «مراد از شعر اخیر، احترام استاد بود، زیرا در آن اوقات مرحوم ادیب نیشابوری که سمت استادی به بنده داشت در قید حیات بود و نخواستم در این اقتراح موجب تکدر خاطر آن بزرگ فراهم آید».
ادیب نیشابوری استاد ادیبان معاصر، به کوشش قدرت الله عفتی و سیدرضا حسینی امین، صفحه ۳۱، [اینجا] [PDF]
دفاع مرحوم ادیب از ملک الشعرای بهار
+نوشته شده در دوشنبه ۱ اسفند ۱۴۰۱ ساعت ۳:۴۷ ق.ظ توسط اشرفی