ابن اثیر در بیان آیت‌الله خامنهای
وقتی آدم به کتاب «کامل التواریخ» ابن‌اثیر می‌نگرد، حس می‌کند کتاب او دارای عصبیّت اموی و عثمانی است. البته احتمال می‌دهم که به جهتی ملاحظه می‌کرده است. در قضایای «یوم الدّار» که جناب «عثمان» را مردم مصر و کوفه و بصره و مدینه و غیره کشتند، بعد از نقل روایات مختلف، می‌گوید علّت این حادثه چیزهایی بود که من آنها را ذکر نمی‌کنم: «لعلل»؛ علّتهایی دارد که نمی‌خواهم بگویم. وقتی قضیه‌ی جناب «ابی‌ذر» را نقل می‌کند و می‌گوید معاویه جناب ابی‌ذر را سوار آن شتر بدون جهاز کرد و آن‌طور او را تا مدینه فرستاد و بعد هم به «ربذه» تبعید شد، می‌نویسد چیزهایی اتّفاق افتاده است که من نمی‌توانم بنویسم. حالا یا این است که او واقعاً - به قول امروز ما - خودسانسوری داشته و یا این‌که تعصّب داشته است. بالاخره او نه شیعه است و نه هوای تشیّع دارد؛ فردی است که احتمالاً هوای اموی و عثمانی هم دارد.
بیانات آیت الله خامنهای در خطبه‌‌های نمازجمعه، ۱۳۷۷/۰۲/۱۸ [اینجا]
آفتاب در مصاف، آیت الله خامنهای، صفحه ۴۹۷، برداشت آزاد [اینجا]
بیانات آیت الله خامنهای در خطبه‌‌های نمازجمعه، ۱۳۷۷/۰۲/۱۸ [اینجا]
آفتاب در مصاف، آیت الله خامنهای، صفحه ۴۹۷، برداشت آزاد [اینجا]
+نوشته شده در چهارشنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ ساعت ۱۱:۳۷ ق.ظ توسط اشرفی