صدقه دادن علامه طباطبایی
روزى علامه طباطبائى در مشهد از كوچهاى عبور مىكرد. چشمش به فقيرى افتاد كه روى زمين نشسته بود. پولى از جيب درآورد و در كف دست خود گذاشت و گفت: بردار! آن فقير پول را برداشت. علّامه دست خود را بوسيد و برخاست. عرض كردم: اين كار چه دليلى داشت؟ فرمود: در روايت داریم صدقه پيش از آنكه در دست فقير قرار گيرد، در دست خداوند قرار مىگيرد. همچنين خدا مىفرمايد: يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ دست خداوند بالاى دست آنان است. پس رسم ادب اين است كه دست انسان زير دست خدا قرار گيرد. من به فقير گفتم پول را بردارد تا دست خدا كه ميان دست من و او قرار مىگيرد بالاتر از دست من باشد. آنگاه دستم را برای تبرّک بوسیدم چون صدقه قبل از اینکه به دست فقیر برسد به دست خدا می‌رسد.
سید على تهرانی، ز مهر افروخته، صفحه ۳۹، برداشت آزاد [اینجا]
نورشاپ، مجموعه آثار علامه طباطبایی
یقبل التوبه... یأخذ الصدقات
ید علیا به ید سفلی چه ماند؟
سید على تهرانی، ز مهر افروخته، صفحه ۳۹، برداشت آزاد [اینجا]
نورشاپ، مجموعه آثار علامه طباطبایی
یقبل التوبه... یأخذ الصدقات
ید علیا به ید سفلی چه ماند؟
+نوشته شده در شنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ ساعت ۹:۵۹ ب.ظ توسط اشرفی