معنای سیر و سلوک
بشر مادّى در شهوات و كثَراتی زندگى مى‌كند که از علاقه به مال و ثروت و زن و فرزند سرچشمه مى‌گيرد. این علاقه به صورت او سیلی می‌زند تا ناله کند و فریاد بزند. به هر جانب كه مى‌نگرد حسرت می‌خورد. در اين ميان فقط گاهی نسيمی جانبخش و روح‌افزا به نام جَذْبه او را نوازش مى‌دهد. اینجا سالك تصميم مى‌گيرد كه از عالم كثرت عبور كند. اندك اندك رشته‌هاى علقۀ عالم كثرت را پاره می‌کند و از عالم طبع سفر مى‌نمايد. اين سفر را در اصطلاحِ عرفاء، سير و سلوك می‌نامند. سلوك، يعنى پيمودن راه؛ سير، يعنى تماشاى آثار و خصوصيّاتِ منازل و مراحلی که در بين راه وجود دارد.
لب اللباب در سیر و سلوک، حسینی تهرانی، صفحه ۲۴، برداشت آزاد [اینجا]
توبه اولین منزل سلوک است
لب اللباب در سیر و سلوک، حسینی تهرانی، صفحه ۲۴، برداشت آزاد [اینجا]
توبه اولین منزل سلوک است
+نوشته شده در سه شنبه ۱۴ شهریور ۱۴۰۲ ساعت ۱:۴۹ ق.ظ توسط اشرفی