محمدجواد انصاری همدانی
سید عبدالحسین دستغیب، سید محمدحسین حسینی طهرانی، شیخ عباس قوچانی و محمداسماعیل دولابی از شاگردان او بودند. جنازه‌اش را به قم منتقل کردند و در جوار امامزاده علی بن جعفر الصادق دفن نمودند. تخلصش فانی بود و اشعاری از او باقی است. سیر و سلوک را بدون استاد طی کرد. از شهرت گریزان بود. فرمود اگر تراشیدن ریش حرام نبود ریشم را می‌تراشیدم تا کسی مرا نشناسد. از وجوهات استفاده نمی‌کرد. درآمدش از طریق معاملات تأمین می‌شد. معتقد بود ذکر بدون توجه قساوت قلب می‌آورد.
+نوشته شده در یکشنبه ۳ دی ۱۴۰۲ ساعت ۷:۹ ق.ظ توسط اشرفی