مست آمدم ای پیر که مستانه بمیرم
مستانه در این گوشۀ میخانه بمیرم
درویشم و بگذار قلندر منشانه/ کاکل همه افشان به سر شانه بمیرم...
من درّ یتیمم صدفم سینۀ دریاست/ بگذار یتیمانه و دردانه بمیرم
بیگانه شمردند مرا در وطن خویش/ تا بیوطن و از همه بیگانه بمیرم...
در زندگی افسانه شدم در همه آفاق/ بگذار که در مرگ هم افسانه بمیرم
در گوشۀ کاشانه بسی سوختم اما/ آن شمع نبودم که به کاشانه بمیرم
سرباز جهادم من و از جبهۀ احرار/ انصاف کجا رفته که در خانه بمیرم
درویشم و بگذار قلندر منشانه/ کاکل همه افشان به سر شانه بمیرم...
من درّ یتیمم صدفم سینۀ دریاست/ بگذار یتیمانه و دردانه بمیرم
بیگانه شمردند مرا در وطن خویش/ تا بیوطن و از همه بیگانه بمیرم...
در زندگی افسانه شدم در همه آفاق/ بگذار که در مرگ هم افسانه بمیرم
در گوشۀ کاشانه بسی سوختم اما/ آن شمع نبودم که به کاشانه بمیرم
سرباز جهادم من و از جبهۀ احرار/ انصاف کجا رفته که در خانه بمیرم
برچسبها: پادکست
+نوشته شده در چهارشنبه ۲۵ بهمن ۱۴۰۲ ساعت ۲:۱۷ ق.ظ توسط اشرفی