آدم تا وقتی در بهشت بود آدم نبود
آدم تا وقتی در بهشت بود و عصیان نکرده بود، آدم نبود، فرشته بود. چون انسان در بهشت عصیان نمی‌کند. و بعد از خوردن آن میوه از بهشت طرد شد. آن بهشت، بهشت مصرفی بود نه بهشت موعود. طرد شد تا به زمین بیاید و با تلاش زندگی خودش را تکفّل کند و این درست ترجمۀ حرف ساتر به نام Delaissement اصل اگزیستانسیالیسم است. یعنی انسانی که به خود واگذاشته شده است تا خودش را اداره کند بر خلاف حیوان که غریزه اداره‌اش می‌کند.
چهار زندان انسان، دکتر علی شریعتی، صفحه ۱۳، برداشت آزاد
چهار زندان انسان، دکتر علی شریعتی، صفحه ۱۳، برداشت آزاد
+نوشته شده در سه شنبه ۶ دی ۱۳۹۰ ساعت ۱۱:۹ ق.ظ توسط اشرفی