آنالوژیک در مرگ نیچه
نیچۀ فیلسوف، جوانِ مغروری است که می‌گوید حق مال زورمند است، رحم نشانۀ عجز است و عاجز باید نابود شود. اما در اواخر عمر آن قدر لطیف شده بود که وقتی دید یک گاری روی اسب چپ شده و گاریچی اسب بیچاره را زیر شلاق گرفته جلو می‌رود و یقۀ گاریچی را می‌گیرد که نمی‌گذارم او را شلاق بزنی، گاریچی هم چنان لگدی به نیچه می‌زند که وقتی به خانه می‌رود بر اثر آن می‌میرد. نیچه فدای اسب شده اما این احمقانه نیست. منطق هم نیست چون در مقابل کاری که کرده پاداشی نخواسته است. ضد منطق هم نیست چون خل نیست. این دیگر آنالوژیک است. بالاتر از یک تحلیل منطقی است. همهم اخلاق است و عشق!
چهار زندان انسان، دکتر علی شریعتی، صفحه ۴۲، برداشت آزاد [اینجا]
چهار زندان انسان، دکتر علی شریعتی، صفحه ۴۲، برداشت آزاد [اینجا]
+نوشته شده در جمعه ۱۶ دی ۱۳۹۰ ساعت ۱۲:۱۸ ق.ظ توسط اشرفی