غم بی حساب
دل و دین و عقل و هوشم همه را به آب دادی/ ز کدام باده ساقی به من خراب دادی...
دل عالمی ز جا شد چو نقاب بر گشودی/ دو جهان به هم بر آمد چو به زلف تاب دادی
در خرّمی گشودی چو جمال خود نمودی/ ره درد و غم ببستی چو شراب ناب دادی
همه کس نصیب دارند ز نشاط و شادی اما/ به من غریب مسکین غم بی حساب دادی...
ز لب شکرفروشت دل فیض خواست کامی/ نه اجابتم نمودی نه مرا جواب دادی
[فیض کاشانی] [موسیقی]
تشنیع زدن
دل عالمی ز جا شد چو نقاب بر گشودی/ دو جهان به هم بر آمد چو به زلف تاب دادی
در خرّمی گشودی چو جمال خود نمودی/ ره درد و غم ببستی چو شراب ناب دادی
همه کس نصیب دارند ز نشاط و شادی اما/ به من غریب مسکین غم بی حساب دادی...
ز لب شکرفروشت دل فیض خواست کامی/ نه اجابتم نمودی نه مرا جواب دادی
[فیض کاشانی] [موسیقی]
تشنیع زدن
+نوشته شده در پنجشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۰ ساعت ۹:۴۸ ق.ظ توسط اشرفی